Beste Bram,
Tot mijn genoegen kwam ik jouw 7 delige documentaireserie over Turkije tegen in de bibliotheek. Met veel plezier heb ik ernaar gekeken. Wat doe je dat ontzettend leuk: hoe je verschillende mensen op zo een leuke manier benadert, met zo nu en dan een goede dosis humor en scherpe vragen. Het heeft lekkere spontane filmbeelden opgeleverd. Voor ons als kijkers is het net alsof we er zelf bij zijn. In Turkije heb ik in werkelijkheid enkel İstanbul en Izmir bezocht maar voor mijn gevoel ben ik met je meegereisd maar Kars, Van, Urfa, en Konya. Sommige dingen waren heel herkenbaar. Ik heb bijvoorbeeld ook een cursus Turks gedaan bij de talenschool Dilmer. Ondanks dat ik veel van Turkije dacht te weten, heb ik toch in jouw documentaires veel nieuwe dingen gehoord, zoals het probleem van de stuwdammen en het feit dat Armenen en Koerden vroeger intensief met elkaar samenleefden in de stad Van.
Ik hoop dat je nog eens een vervolgserie gaat maken, want Turkije met zijn veelzijdigheid heeft veel verhalen te vertellen. Bijvoorbeeld Izmir met zijn hardnekkige kemalisten, de Turkse yoga retraites die soms in the middle of nowhere opduiken, dat heerlijke voetbalfanatisme (voetbal als religie), linkse bewegingen zoals organisaties voor homorechten (KAOS GL, Lambda İstanbul of de Koerdische homobeweging in Diyarbakır) en dierenrechten (de invloedrijke Haytap). Toch vind ik het jammer dat ik in je documentaires geen enkele (uitgesproken) atheist aan het woord heb gezien. Zo lijkt het net of alle Turken, of het nu secularisten of conservatievelingen zijn, toch allemaal geloven. Dat ze dat allemaal op hun eigen manier doen is op zich mooi om te zien, maar het is maar de halve waarheid. Van de mensen die ik in Turkije heb leren kennen, is zeker 98% atheistisch. Ik moet er wel bij zeggen dat ik die mensen via http://www.couchsurfing.org ken. In hoeverre ze representatief zijn voor de algehele bevolking durf ik natuurlijk niet te zeggen, maar het zijn veelal linkse activisten (vaak vegetarier) en ze hebben meestal interessante verhalen die aansluiten op de actualiteit van Turkije. Graag had ik een van hen ook in jouw documentairereeks gezien, al doet Istanbulse studente Merve mij sterk denken aan hen. Anderzijds begrijp ik ook dat je niet altijd iedereen op de film kunt krijgen en dat je keuzes moet maken. Al met al grote complimenten voor je film en ik zal zeker je artikelen volgen.
Tot slot heb ik een vraag: wat is de titel (en artiest) van het liedje dat steeds te horen is op de dvd (in het hoofdmenu)? Het klinkt als zigeunermuziek.
Ik heb u documentair , De grenzen van Turkije gezin. Het was voor mij extra interessant, omdat ik zelf twee keer en ieder keer voor aantal manden gestationeerd was ivm mijn werk bij de Frontex.
Ik heb zeer nare situaties mee gemaakt. Je had de detentie centers in de winter moeten mee maken….en veel meer.Hoe de Griekse politie met de mensen omgaat is met geen pen te beschrijven. Veel succes Fariba
Nu, zondag 21 oktober toch echt weer genoten van je reportage. Wat is dat toch, ik kijk nooit tv.
behalve als er een reportage van jou is.
Voor zover ik na kan gaan: je manier van communicatie,de vragen, je optimale verhouding tussen betrokkenheid en distantie, en je bescheidenheid. Geen enkel ego gedoe.
Ik werk al jaren als psychiater, heb geen verstand van journalistiek, maar je vraagt, zonder oordeel, en laat daarmee de ander in zijn of haar waarde. En de vragen die je niet stelt, je zwijgen, tonen je betrokkenheid.
Wat je doet is de ander dicht bij brengen, misschien hebben we dat wel gemeen in ons vak, en is van onschatbare waarde.
Veel succes, en doe als je blieft voorzichtig,
Gradus van Florestein
(P.S. Ik hoop dan als toeschouwer, dat je de man op het perron die al 4 jr in Griekenland zit, en nu naar Turkije moet, even naar zijn vrouw en kinderen heb laten bellen.)
Grenzen van Turkije. Wat een prachtige docu.!!!! Ik geef Nederlands als vrijwilliger aan vluchtelingen, waaronder Iranen, Somaliers, Afghanen, kortom veelal Arabieren en Afrikanen. Ik zie nu wat de meesten hebben doorstaan bij de grenzen. Dank voor deze prachtige docu. Zie uit naar de volgende uitzending.
Groet
Anna Donck
Zit straks met mijn man voor de buis om te kijken naar het tweede deel van De grenzen van Turkije.
Super programma.
Zoals jij als journalist Turkije kan neerzetten.
Mijn man komt uit Nevsehir en is daar leraar geweest en later in Nederland O.E.T.C. leraar.
Hij kijkt met genoegen naar jou programma,s en is erg onder de indruk van jou en uiterraad je team.
Onderstaande email stuurde ik maandag 22 oktober naar bram@bramvermeulen.com. Omdat ik tot op heden geen reactie heb ontvangen en bang ben dat dit niet het juiste adres was, probeer ik het via dit formulier nogmaals.
Beste Bram,
Allereerst mijn complimenten voor het diverse en mooie beeld dat u aan Nederland geeft over Turkije. Ik heb gisteravond weer vol bewondering gekeken naar uw nieuwe serie. Doordat ikzelf ook regelmatig door Turkije reis, zag ik veel herkenbare beelden die het mooie gevoel van heimwee opriepen.
Ik ben bezig met mijn afstudeerscriptie voor de Academie voor Beeldende Vorming te Tilburg. Hierin wil ik vooral ingaan op de kunst als spiegel van de samenleving. Vele Turkse kunstenaars zetten zich enorm af tegen de maatschappij, zij reageren op kwesties als hoofddoekjes, homoseksualiteit, rol van de vrouw, prostitutie e.d. Ik weet dat u zich niet specificeert in de kunst, maar wellicht kunt u mij goede informatie geven over de kwesties waar kunstenaars op reageren. Dus hoe wordt er bijvoorbeeld gedacht over de rol van de vrouw binnen het huwelijk. Door mijn eigen reizen kan ik hier wel op reageren, maar hoe meer perspectieven, hoe realistischer mijn onderzoek uiteindelijk wordt.
Mijn vraag is of u in de gelegenheid bent om mijn vragen te beantwoorden (eventueel via email/Skype aangezien u in Turkije verblijft)? Ik heb namelijk het gevoel dat u, als insider, veel zou kunnen toevoegen aan mijn onderzoek. Mocht dit niet het geval zijn, dan kent u misschien wel iemand die mij beter op weg kan helpen. Alvast bedankt voor het lezen van deze email.
sinds ik je eerste documantaire zag over Turkije, ben ik al fan van je. En niet alleen fan, maar je bent eigenlijk mijn spreekbuis en mijn bron van objectieve informatie over Turkije. Wat ik zeer op prijs stel!!
Want als Nederlander met Turkse ouders is het voor mij van belang dat ik de juiste informatie tot me neem om een goed beeld te kan vormen van wat er in mijn vaderland gebeurt en wat de bevolking er over denkt. Jou programma is voor mij dan zeker een toegevoegde waaarde hierin. Ik merk dat er heel veel negatief nieuws over jou en je programma wordt verspreidt waarbij men niet altijd eens is met hoe het nieuws naar buiten wordt gebracht. Ik hoop niet dat dit jou werklust en plezier bederft, integendeel laat het je motiveren want waaarschijnlijk raak je de mensen op hun gevoelige snaar :-)
anyway, wat ik je eigenlijk wil vertellen Bram. Ga door met je werk en documentaires. En heb er vooral plezier in..
Vanaf de reportage van je inburgering in Turkije ben ik gegrepen door je kennis, je onbevangeheid , je oprechte interesse en je manier van presenteren.
Je bent niet bang om als journalist verbazing of bewondering uit te spreken, zonder je objectiviteit te verliezen.
Ik geniet van VPRO’s “Langs de grenzen van Turkije” en ben blij dat juist jij namens de NOS deze belangrijke regio in deze turbulente tijd als correspondent mag verslaan.
Je laat prachtig zien wat een schat aan cultuur wij, als Europa, naast de deur hebben.
Bedankt voor je mooie werk!
Met vriendelijke groeten,
Diederik van Delden
( 40, zzp-er met klussenbedrijf, Studie politicologie aan de UVA niet afgemaakt )
Wat een prachtig programma hebben jullie gemaakt met “Langs de grenzen van Turkije”. Een absolute verrijking van de Nederlandse tv. Voor het eerst sinds lange tijd kijk ik ernaar uit dat het weer zondag avond is. Misschien een idee voor volgende Turkije serie: verschillende migranten groepen in Turkije. Ik werk er graag aan mee :).
Hartelijke groet en kijk ernaar uit je met een nieuwe serie te zien!
Bram,ik vind het schandalig hoe je de Koerdische probleem op het kaart zet.
Ik kijk naar een van jouw afleveringen en zie jouw de grens oversteken.In de auto vind je het vreemd dat er een Turrkse legerbasis is gevestigd in het noorden van Irak.Wat is er zo vreemd aan,we zijn toch Navo lid??
Als je toch bezig bent met vreemd opkijken,dan vraag ik me af wat voor gezicht je trekt,wanneer er Nederlands soldaten in Afganistan rond hangt???
Heb je daar wel een aan gedacht?Kan me niet herinneren dat Nederland grenst aan Afganistan.toch??
Vond je een goede programmamaker/journalist omdat je de gewone man opzoekt en een objectief verhaal neerzet. Vooral je programma ” Langs de grenzen van Turkije” volg ik met veel plezier. Ga zo door!!!
Met heel veel belangstelling uw reportage gezien over Cyprus.
Zelf ben ik in 2006/2007 in het kader van Unficyp (United Nations Force in Cyprus) naar Cyprus uitgezonden geweest. Met beide zijden kontact gehad maar zowel de Noord- als Zuid-Cyprioten, bijna allemaal ,nog steeds vijandig naar elkaar.
Wellicht bij u bekend maar breng het toch even onder uw aandacht is het engelstalige boek “The Cyprus Conspiracy”. Beschrijft de politieke situatie van 1974 en daavoor met een dominante rol voor de Amerikanen en de Engelsen.Ook het ontstaan van de Bufferzone komt uitvoerig ter sprake
Ook is er door een Noord-Cypriotische progammamaker een in mijn beleving een zeer interessante documentaire gemaakt onder de naam “The vanished bus”. In het kort, in 1974 vertrok een bus vanuit Larnaca met Turks-Cyprioten en is sinsdien spoorloos. Indrukwekkende film met emontionele gesprekken met nabestaanden.
Was zeer onder de indruk van de door u gemaakte serie.
it was such a pleasant suprise to run in to you in person in Amsterdam today. I first watched your “In Turkije” series, per advise from a Dutch co-worker as I was searching for programmes to watch to improve my Nederlands :) I found both “In Turkije” and now “De Grenzen var Turkije” to be very well done, not just as great documentaries but how you seem to be connecting with people and the culture with such a geniue interest and building your insight, understanding yet having a very well balanced, non biased reporting on what’s going on especially right now!
Ik ben ontzettend trots op jouw, ik volg vanaf de eerste documentaire die je maakt in Turkije, Ik als een Koerdisch afkomst ben gewoon je grote Fan geworden en volg je elke documentaire. Je doet zo goed en ik heb echt geen worden ervoor. Wanneer ik al die beelden en verhalen ziet krijg ik en mijn moeder druppels in ons ogen en beginnen te verlangen naar Kurdistan. Ik hoop dat ik een keer contact kan maken met jouw ik ben trots op jouw, ga zo door.
Freedom in Kurdistan and Freedom in the World.
Jou programma is een winst voor zowel de Turkse als de Nederlandse samenleving!
Mijn partner en ik kijken heel graag naar alle afleveringen over Turkije.
Mijn complimenten voor uw boeiende verslaggeving over Turkije in krant, radio en TV.
Een kleine aanvulling op uw artikel in de NRC van vandaag. De letterlijke vertaling van het Turkse “Pamuk Prenses” is weliswaar “katoenen prinses”, maar de persoon die normaliter met deze naam wordt aangeduid is niemand minder dan “Sneeuwwitje”. Aziz Nesin kwam in 1948 in de problemen omdat hij Prinses Elizabeth Sneeuwwitje noemde.
Ik ben student, en voordat ik een deel van mijn bachelor in Istanbul heb doorgebracht, heb ik uw documentaires bekeken, en nu, pakweg 1 jaar na mijn tijd daar zie ik ze weer, en nu met andere, meer geïnformeerde ogen dan voordat ik vertrok. Ik vind u een geweldige documentaire maker, bedankt voor de interessante stukken die u van Istanbul en ook van de rest van Turkije laat zien. Ik ben zelf Turks aan het leren nu en verhuis binnenkort naar Istanbul. Het Turks dat u praat in uw afleveringen en de antwoorden die u daarop krijgt schrijf ik op om te leren haha. Ook daarvoor bedankt :)
Petje af voor u als een kritische journalist. Het is namelijk niet vanzelfsprekend dat een journalist alle kanten van het verhaal belicht, zo goed als u dat doet.
Zojuist heb ik uw artikel gelezen over de strijd binnen de strijd in Syrië (uw andere reportages heb ik uiteraard ook gevolgd). Als een Koerd die met de pen en het woord strijd voor gelijke rechten en zelfbeschikking voor Koerden in heel Koerdistan, vind ik het erg gedurfd van u dat u de buitensporige bemoeienissen van de Turkse autoriteiten in Syrië durft bloot te leggen.
Ondanks dat in Turkije in de afgelopen decennia de houding van de gewone man ten opzichte van de Koerden ten positieve is veranderd, spelen de machthebbers in Turkije nog steeds een uiterst vies spelletje tegen elke vorm van activisme van Koerden (en Turken met het hart op de juiste plek), gericht op het behalen van gelijke rechten en zelfbeschikking.
Hopelijk zult u in de toekomst niet buigen voor druk vanuit Turkije om uw mond te houden over hun ‘dirty war’ gericht tegen de Koerden. Want die druk zal ongetwijfeld op uw schouders uitgeoefend worden. Duizenden Turkse en Koerdische journalisten, politici en vreedzame (mensenrechten) activisten in Turkije hebben het toppunt van deze druk al moeten ervaren en zitten nu op grond van de beruchte Turkse anti-terreurwetgeving in Turkse cellen een onrechtvaardige rechtsgang af te wachten.
Dit is de brute realiteit. Turkije gedraagt zich nog steeds als een staat dat enkel de taal van de vuist erkent in het behalen van haar doel: onderdrukken van minderheden. Al is dit iets wat u uiteraard al door hebt. Ikzelf ben een half jaar verwijderd van het afronden van mijn studie political science and international relations en ben tijdens mijn studie 4 jaar werkzaam geweest als journalist voor een grote Koerdische krant. M.a.w. net als u ben ik ook redelijk op de hoogte.
Nogmaals mijn complimenten voor uw hoogstaande werk en moge u de kracht, durf en wijsheid bezitten om door te gaan in het onthullen van de vuile realiteit in dit deel van het Midden-Oosten.
Proficiat, Bram, met de Liraprijs! Geweldig om te zien hoe je de afgelopen jaren het correspondentschap welhaast opnieuw gedefinieerd hebt. Alle erkenning daarvoor is helemaal terecht. Wat niet wegneemt dat het goed te weten is, dat nu jij de Liraprijs voor 2012 ontvangen hebt, wij gewone correspondenten een kans maken op die voor 2013 -:)
Hoop verder dat je het goed maakt.
Lieve groet,
Lia
Van harte Bram met de Liraprijs! Zeer gegund vanwege de enorme drive die je al jaren aan de dag legt om ons de wereld en de beweegredenen van mensen te laten zien waarom ze doen wat ze doen en vinden wat ze vinden. Het levert geslaagde reportages op die onze nieuwsmedia echt verrijken omdat ze uniek zijn, juist ook door de andere invalshoeken die jij veelal kiest en de waarom-vraag blijft stellen. Prettig om te kijken naar de ‘roadserie’ Langs de grenzen van Turkije, waar je echt wordt meegenomen op reis en je de kijker zonder vluchtigheid kennis laat maken met de dagelijkse sores en problematieken van de bewoners in deze grensgebieden. Met dank aan het prima camerawerk trouwens.
Gisteren je artikel in NRC van afgelopen zaterdag gelezen over je ontmoeting in de Zuid-Afrikaanse gevangenis met Johann Nel, de hoofdpersoon (naast jou zelf natuurlijk) in je boek ‘Help ik ben blank geworden’. Moet ongetwijfeld een bijzondere ontmoeting zijn geweest.
Een mooie avond op 9 april in Desmet! Tot snel.
Groet,
Paul
Prachtige, informatie rapportages maak(te) je/u.
Ik kan de vraag niet op een anderw wijze stellen, maar weet u of uw AHB/NRC voorganger Frans van Hasselt nog in Istanbul woont, in Salacak/Uskudar? Tussen 1962-1970 werkten wij veel samen, en er wordt historisch materiaal verzamelt van/over de Nedcerlandsch-Turksche Vereeniging?Holanda-Turk Cemiyeti waarvan ik toen Secretaris/Dir. was
Hartelijk dank voor uw mail. Frans van Hasselt is helaas overleden in februari 2011. Ik heb het geluk gehad hem persoonlijk te ontmoeten op zijn geliefde terras in Athene. Hij was een icoon voor mij en mijn collega’s in deze regio, met zo’n verbluffende kennis over Griekenland en Turkije, taal en cultuur.
Hoe leerde u hem kennen?
Hartelijke groet, Bram
Zojuist heb ik met veel interesse jouw optreden bij DWDD over migratie gezien. Migratie is inderdaad van alle tijden.Laat migratie van mensen die hier willen komen werken toe. Het levert voor de familieleden die in land van herkomst achterblijven meer op dan ontwikkelingshulp. Een paar jaar geleden stelde ik samen met journalist Alberta Opoku het boek Game Changers samen. In dit boek vind je vergelijkbare pleidooien van Afrikanen in Nederland over migratie:
Ik hoor je op radio1 over migatie en de stoom van immigranten door de jaren heen. He-le-maal gelijk.
Maar vind je van de kerk. De katholieke kerk, Paus Fransicus die het condoom in Afrika, Z-Amerkika, Azie en Euopa nog steeds geen issue vindt. De migratie van daag en de dag is evident, een normaal patroon. Een normale reflex van de moderne afrikaan. Kan je niet beter je grieven adresseren aan onze Paus.
Met andere woorden: Spreek je uit over de overbevolking.
Geachte heer Vermeulen, beste Bram, De trek: wat een briljant knappe reportage over de actualiteit! Fantastisch, om zo dichtbij te komen. Klasse in heel veel opzichten.
Grt. Gerrit.
Beste Bram,
“je herkent je eigen land niet meer”, zeg je n.a.v. je bezoek aan Nigeria.
De mevrouw die met haar kindjes is teruggestuurd heeft ZELF een enorm risico genomen door hier asiel aan te vragen.
Nigeria wordt niet als een gevaarlijk land gezien, terecht of niet, dus krijgt zij geen asiel. Ze had dit kunnen weten wanneer ze zich had laten informeren. De asielprocedure is waarschijnlijk gerekt door steeds in beroep te gaan.Trouwens ik denk dat zij b.v. in Turkije ook niet had mogen blijven toch? Dus zo raar is het niet denk ik!
Ik heb dit zelf met mijn beste vriend, een Togolees, meegemaakt. Hij is nu ,na tien jaar , ook weer terug in Togo. Hij en zijn familie heeft zwaar geleden onder het regime in Lome.
Maar hij kreeg toch geen asiel.
Ik denk inmiddels wel, dat als men hier niet streng is miljoenen Afrikanen hier naar toe zullen komen.
Afrika zal zichzelf moeten herpakken en zelf verantwoordelijkheid moeten nemen en wij zullen moeten stoppen met corrupte en moorddadige leiders te steunen.
Ik zal mijn vriend altijd blijven steunen want hij is een goed mens en ik ben blij met onze vriendschap..
Ik zag zojuist uw documentaire “De gedeporteerde” en werd met name gegrepen door het verhaal van Joy en haar kinderen. Is er een manier om met haar in contact te komen? Misschien kan ik haar ondersteunen door haar een kleine financiële bijdrage te doen.
Groet,
Caro
BRAM. Mijn ega en ik genieten van jouw programma’s van de Trek.
Zondagavond liet je Nigeria zien en gruwelijke achterstandsbuurt. Je had het lef om met de “gang” te praten. Wat wij ons tijdens dat gesprek bij de autohandelaar afvroegen waarom die ene (nog eens geen wrak) auto ter plekke nogal werd beschadigd. We hopen niet dat het jouw driver’s auto was……..
nogmaals superprogramma’s, alle reden om de ingeslagen weg verder te gaan viden wij.
met vriendelijke groet, Jakob & Menna Hensens, Veendam.
Beste Bram Vermeulen,
Dat is een uitstekend artikel over Mandela in de NRC van za 16 Sep 2017; het is goed mystificaties door te prikken; de politicoloog Paul Aarts onthulde voor de VPRO-radio [27 Feb 2011], dat Mandela een hele goede vriend was van Khadafi, zeer tot ongenoegen van de interviewster overigens. Met vriendelijk groet, J. Kol
Hallo Bram, vanavond hoorde ik de krekels ….op de achtergrond je van je reportage in nieuws uur op Nederland 2. De Afrikaanse krekels, oorverdovend in de stilte. Heimwee naar mijn geliefde Zuid-Afrika. Je was al in Zimbabwe, Onze kinderen speelden op de Matabele rotsen. Trots op jou, aan de tv gekluisterd als je op tv bent. ‘Hamba Khale’ Ank Schenkel
PS hoe mooi zal de Jacaranda zijn, ook in Zimbabwe..
Beste Bram,
Tot mijn genoegen kwam ik jouw 7 delige documentaireserie over Turkije tegen in de bibliotheek. Met veel plezier heb ik ernaar gekeken. Wat doe je dat ontzettend leuk: hoe je verschillende mensen op zo een leuke manier benadert, met zo nu en dan een goede dosis humor en scherpe vragen. Het heeft lekkere spontane filmbeelden opgeleverd. Voor ons als kijkers is het net alsof we er zelf bij zijn. In Turkije heb ik in werkelijkheid enkel İstanbul en Izmir bezocht maar voor mijn gevoel ben ik met je meegereisd maar Kars, Van, Urfa, en Konya. Sommige dingen waren heel herkenbaar. Ik heb bijvoorbeeld ook een cursus Turks gedaan bij de talenschool Dilmer. Ondanks dat ik veel van Turkije dacht te weten, heb ik toch in jouw documentaires veel nieuwe dingen gehoord, zoals het probleem van de stuwdammen en het feit dat Armenen en Koerden vroeger intensief met elkaar samenleefden in de stad Van.
Ik hoop dat je nog eens een vervolgserie gaat maken, want Turkije met zijn veelzijdigheid heeft veel verhalen te vertellen. Bijvoorbeeld Izmir met zijn hardnekkige kemalisten, de Turkse yoga retraites die soms in the middle of nowhere opduiken, dat heerlijke voetbalfanatisme (voetbal als religie), linkse bewegingen zoals organisaties voor homorechten (KAOS GL, Lambda İstanbul of de Koerdische homobeweging in Diyarbakır) en dierenrechten (de invloedrijke Haytap). Toch vind ik het jammer dat ik in je documentaires geen enkele (uitgesproken) atheist aan het woord heb gezien. Zo lijkt het net of alle Turken, of het nu secularisten of conservatievelingen zijn, toch allemaal geloven. Dat ze dat allemaal op hun eigen manier doen is op zich mooi om te zien, maar het is maar de halve waarheid. Van de mensen die ik in Turkije heb leren kennen, is zeker 98% atheistisch. Ik moet er wel bij zeggen dat ik die mensen via http://www.couchsurfing.org ken. In hoeverre ze representatief zijn voor de algehele bevolking durf ik natuurlijk niet te zeggen, maar het zijn veelal linkse activisten (vaak vegetarier) en ze hebben meestal interessante verhalen die aansluiten op de actualiteit van Turkije. Graag had ik een van hen ook in jouw documentairereeks gezien, al doet Istanbulse studente Merve mij sterk denken aan hen. Anderzijds begrijp ik ook dat je niet altijd iedereen op de film kunt krijgen en dat je keuzes moet maken. Al met al grote complimenten voor je film en ik zal zeker je artikelen volgen.
Tot slot heb ik een vraag: wat is de titel (en artiest) van het liedje dat steeds te horen is op de dvd (in het hoofdmenu)? Het klinkt als zigeunermuziek.
Geachte Heer Vermeulen
Ik heb u documentair , De grenzen van Turkije gezin. Het was voor mij extra interessant, omdat ik zelf twee keer en ieder keer voor aantal manden gestationeerd was ivm mijn werk bij de Frontex.
Ik heb zeer nare situaties mee gemaakt. Je had de detentie centers in de winter moeten mee maken….en veel meer.Hoe de Griekse politie met de mensen omgaat is met geen pen te beschrijven. Veel succes Fariba
Prachtige documentaire!!! Zeer indrukweekend. Ga zo door.
Nu, zondag 21 oktober toch echt weer genoten van je reportage. Wat is dat toch, ik kijk nooit tv.
behalve als er een reportage van jou is.
Voor zover ik na kan gaan: je manier van communicatie,de vragen, je optimale verhouding tussen betrokkenheid en distantie, en je bescheidenheid. Geen enkel ego gedoe.
Ik werk al jaren als psychiater, heb geen verstand van journalistiek, maar je vraagt, zonder oordeel, en laat daarmee de ander in zijn of haar waarde. En de vragen die je niet stelt, je zwijgen, tonen je betrokkenheid.
Wat je doet is de ander dicht bij brengen, misschien hebben we dat wel gemeen in ons vak, en is van onschatbare waarde.
Veel succes, en doe als je blieft voorzichtig,
Gradus van Florestein
(P.S. Ik hoop dan als toeschouwer, dat je de man op het perron die al 4 jr in Griekenland zit, en nu naar Turkije moet, even naar zijn vrouw en kinderen heb laten bellen.)
Grenzen van Turkije. Wat een prachtige docu.!!!! Ik geef Nederlands als vrijwilliger aan vluchtelingen, waaronder Iranen, Somaliers, Afghanen, kortom veelal Arabieren en Afrikanen. Ik zie nu wat de meesten hebben doorstaan bij de grenzen. Dank voor deze prachtige docu. Zie uit naar de volgende uitzending.
Groet
Anna Donck
Hallo Bram,
Zit straks met mijn man voor de buis om te kijken naar het tweede deel van De grenzen van Turkije.
Super programma.
Zoals jij als journalist Turkije kan neerzetten.
Mijn man komt uit Nevsehir en is daar leraar geweest en later in Nederland O.E.T.C. leraar.
Hij kijkt met genoegen naar jou programma,s en is erg onder de indruk van jou en uiterraad je team.
Joke en Enver Ikiz
Onderstaande email stuurde ik maandag 22 oktober naar bram@bramvermeulen.com. Omdat ik tot op heden geen reactie heb ontvangen en bang ben dat dit niet het juiste adres was, probeer ik het via dit formulier nogmaals.
Beste Bram,
Allereerst mijn complimenten voor het diverse en mooie beeld dat u aan Nederland geeft over Turkije. Ik heb gisteravond weer vol bewondering gekeken naar uw nieuwe serie. Doordat ikzelf ook regelmatig door Turkije reis, zag ik veel herkenbare beelden die het mooie gevoel van heimwee opriepen.
Ik ben bezig met mijn afstudeerscriptie voor de Academie voor Beeldende Vorming te Tilburg. Hierin wil ik vooral ingaan op de kunst als spiegel van de samenleving. Vele Turkse kunstenaars zetten zich enorm af tegen de maatschappij, zij reageren op kwesties als hoofddoekjes, homoseksualiteit, rol van de vrouw, prostitutie e.d. Ik weet dat u zich niet specificeert in de kunst, maar wellicht kunt u mij goede informatie geven over de kwesties waar kunstenaars op reageren. Dus hoe wordt er bijvoorbeeld gedacht over de rol van de vrouw binnen het huwelijk. Door mijn eigen reizen kan ik hier wel op reageren, maar hoe meer perspectieven, hoe realistischer mijn onderzoek uiteindelijk wordt.
Mijn vraag is of u in de gelegenheid bent om mijn vragen te beantwoorden (eventueel via email/Skype aangezien u in Turkije verblijft)? Ik heb namelijk het gevoel dat u, als insider, veel zou kunnen toevoegen aan mijn onderzoek. Mocht dit niet het geval zijn, dan kent u misschien wel iemand die mij beter op weg kan helpen. Alvast bedankt voor het lezen van deze email.
Met vriendelijke groet,
Bianca Klotz
Heb net de 2e aflevering van langs de grenzen van Turkije gezien. Hulde! Door kleine verhalen het grote verhaal verteld.
Beste Bram,
sinds ik je eerste documantaire zag over Turkije, ben ik al fan van je. En niet alleen fan, maar je bent eigenlijk mijn spreekbuis en mijn bron van objectieve informatie over Turkije. Wat ik zeer op prijs stel!!
Want als Nederlander met Turkse ouders is het voor mij van belang dat ik de juiste informatie tot me neem om een goed beeld te kan vormen van wat er in mijn vaderland gebeurt en wat de bevolking er over denkt. Jou programma is voor mij dan zeker een toegevoegde waaarde hierin. Ik merk dat er heel veel negatief nieuws over jou en je programma wordt verspreidt waarbij men niet altijd eens is met hoe het nieuws naar buiten wordt gebracht. Ik hoop niet dat dit jou werklust en plezier bederft, integendeel laat het je motiveren want waaarschijnlijk raak je de mensen op hun gevoelige snaar :-)
anyway, wat ik je eigenlijk wil vertellen Bram. Ga door met je werk en documentaires. En heb er vooral plezier in..
Basarilar
Ugur Y
Beste Bram,
Ik wil je alleen maar een groot compliment geven.
Vanaf de reportage van je inburgering in Turkije ben ik gegrepen door je kennis, je onbevangeheid , je oprechte interesse en je manier van presenteren.
Je bent niet bang om als journalist verbazing of bewondering uit te spreken, zonder je objectiviteit te verliezen.
Ik geniet van VPRO’s “Langs de grenzen van Turkije” en ben blij dat juist jij namens de NOS deze belangrijke regio in deze turbulente tijd als correspondent mag verslaan.
Je laat prachtig zien wat een schat aan cultuur wij, als Europa, naast de deur hebben.
Bedankt voor je mooie werk!
Met vriendelijke groeten,
Diederik van Delden
( 40, zzp-er met klussenbedrijf, Studie politicologie aan de UVA niet afgemaakt )
Alweer zo’n prachtige reeks, geniet er zeer van. Zoekt de nuance, zonder oordeel, ‘de’ oplossing bestaat niet. En ook prima camerawerk
Beste Bram,
Wat een prachtig programma hebben jullie gemaakt met “Langs de grenzen van Turkije”. Een absolute verrijking van de Nederlandse tv. Voor het eerst sinds lange tijd kijk ik ernaar uit dat het weer zondag avond is. Misschien een idee voor volgende Turkije serie: verschillende migranten groepen in Turkije. Ik werk er graag aan mee :).
Hartelijke groet en kijk ernaar uit je met een nieuwe serie te zien!
Hoscakal, Demet
Bram,ik vind het schandalig hoe je de Koerdische probleem op het kaart zet.
Ik kijk naar een van jouw afleveringen en zie jouw de grens oversteken.In de auto vind je het vreemd dat er een Turrkse legerbasis is gevestigd in het noorden van Irak.Wat is er zo vreemd aan,we zijn toch Navo lid??
Als je toch bezig bent met vreemd opkijken,dan vraag ik me af wat voor gezicht je trekt,wanneer er Nederlands soldaten in Afganistan rond hangt???
Heb je daar wel een aan gedacht?Kan me niet herinneren dat Nederland grenst aan Afganistan.toch??
Beste Bram,
Vond je een goede programmamaker/journalist omdat je de gewone man opzoekt en een objectief verhaal neerzet. Vooral je programma ” Langs de grenzen van Turkije” volg ik met veel plezier. Ga zo door!!!
Mvg,
Beste hr. Vermeulen.
Met heel veel belangstelling uw reportage gezien over Cyprus.
Zelf ben ik in 2006/2007 in het kader van Unficyp (United Nations Force in Cyprus) naar Cyprus uitgezonden geweest. Met beide zijden kontact gehad maar zowel de Noord- als Zuid-Cyprioten, bijna allemaal ,nog steeds vijandig naar elkaar.
Wellicht bij u bekend maar breng het toch even onder uw aandacht is het engelstalige boek “The Cyprus Conspiracy”. Beschrijft de politieke situatie van 1974 en daavoor met een dominante rol voor de Amerikanen en de Engelsen.Ook het ontstaan van de Bufferzone komt uitvoerig ter sprake
Ook is er door een Noord-Cypriotische progammamaker een in mijn beleving een zeer interessante documentaire gemaakt onder de naam “The vanished bus”. In het kort, in 1974 vertrok een bus vanuit Larnaca met Turks-Cyprioten en is sinsdien spoorloos. Indrukwekkende film met emontionele gesprekken met nabestaanden.
Was zeer onder de indruk van de door u gemaakte serie.
Met vriendelijke groet,
Pieter Verkaik
Selam Bram,
it was such a pleasant suprise to run in to you in person in Amsterdam today. I first watched your “In Turkije” series, per advise from a Dutch co-worker as I was searching for programmes to watch to improve my Nederlands :) I found both “In Turkije” and now “De Grenzen var Turkije” to be very well done, not just as great documentaries but how you seem to be connecting with people and the culture with such a geniue interest and building your insight, understanding yet having a very well balanced, non biased reporting on what’s going on especially right now!
Bol sans!
Merve
Rojbas Bram,
Ik ben ontzettend trots op jouw, ik volg vanaf de eerste documentaire die je maakt in Turkije, Ik als een Koerdisch afkomst ben gewoon je grote Fan geworden en volg je elke documentaire. Je doet zo goed en ik heb echt geen worden ervoor. Wanneer ik al die beelden en verhalen ziet krijg ik en mijn moeder druppels in ons ogen en beginnen te verlangen naar Kurdistan. Ik hoop dat ik een keer contact kan maken met jouw ik ben trots op jouw, ga zo door.
Freedom in Kurdistan and Freedom in the World.
Dag Bram,
Jou programma is een winst voor zowel de Turkse als de Nederlandse samenleving!
Mijn partner en ik kijken heel graag naar alle afleveringen over Turkije.
Ik wens je heel veel plezier in het Turkse leven.
Groet,
Ebru Yarim-Bozkurt
Mijn complimenten voor uw boeiende verslaggeving over Turkije in krant, radio en TV.
Een kleine aanvulling op uw artikel in de NRC van vandaag. De letterlijke vertaling van het Turkse “Pamuk Prenses” is weliswaar “katoenen prinses”, maar de persoon die normaliter met deze naam wordt aangeduid is niemand minder dan “Sneeuwwitje”. Aziz Nesin kwam in 1948 in de problemen omdat hij Prinses Elizabeth Sneeuwwitje noemde.
Beste Bram Vermeulen,
Ik ben student, en voordat ik een deel van mijn bachelor in Istanbul heb doorgebracht, heb ik uw documentaires bekeken, en nu, pakweg 1 jaar na mijn tijd daar zie ik ze weer, en nu met andere, meer geïnformeerde ogen dan voordat ik vertrok. Ik vind u een geweldige documentaire maker, bedankt voor de interessante stukken die u van Istanbul en ook van de rest van Turkije laat zien. Ik ben zelf Turks aan het leren nu en verhuis binnenkort naar Istanbul. Het Turks dat u praat in uw afleveringen en de antwoorden die u daarop krijgt schrijf ik op om te leren haha. Ook daarvoor bedankt :)
Succes met alles wat u nog gaat ondernemen.
Beste Bram Vermeulen,
Petje af voor u als een kritische journalist. Het is namelijk niet vanzelfsprekend dat een journalist alle kanten van het verhaal belicht, zo goed als u dat doet.
Zojuist heb ik uw artikel gelezen over de strijd binnen de strijd in Syrië (uw andere reportages heb ik uiteraard ook gevolgd). Als een Koerd die met de pen en het woord strijd voor gelijke rechten en zelfbeschikking voor Koerden in heel Koerdistan, vind ik het erg gedurfd van u dat u de buitensporige bemoeienissen van de Turkse autoriteiten in Syrië durft bloot te leggen.
Ondanks dat in Turkije in de afgelopen decennia de houding van de gewone man ten opzichte van de Koerden ten positieve is veranderd, spelen de machthebbers in Turkije nog steeds een uiterst vies spelletje tegen elke vorm van activisme van Koerden (en Turken met het hart op de juiste plek), gericht op het behalen van gelijke rechten en zelfbeschikking.
Hopelijk zult u in de toekomst niet buigen voor druk vanuit Turkije om uw mond te houden over hun ‘dirty war’ gericht tegen de Koerden. Want die druk zal ongetwijfeld op uw schouders uitgeoefend worden. Duizenden Turkse en Koerdische journalisten, politici en vreedzame (mensenrechten) activisten in Turkije hebben het toppunt van deze druk al moeten ervaren en zitten nu op grond van de beruchte Turkse anti-terreurwetgeving in Turkse cellen een onrechtvaardige rechtsgang af te wachten.
Dit is de brute realiteit. Turkije gedraagt zich nog steeds als een staat dat enkel de taal van de vuist erkent in het behalen van haar doel: onderdrukken van minderheden. Al is dit iets wat u uiteraard al door hebt. Ikzelf ben een half jaar verwijderd van het afronden van mijn studie political science and international relations en ben tijdens mijn studie 4 jaar werkzaam geweest als journalist voor een grote Koerdische krant. M.a.w. net als u ben ik ook redelijk op de hoogte.
Nogmaals mijn complimenten voor uw hoogstaande werk en moge u de kracht, durf en wijsheid bezitten om door te gaan in het onthullen van de vuile realiteit in dit deel van het Midden-Oosten.
Proficiat, Bram, met de Liraprijs! Geweldig om te zien hoe je de afgelopen jaren het correspondentschap welhaast opnieuw gedefinieerd hebt. Alle erkenning daarvoor is helemaal terecht. Wat niet wegneemt dat het goed te weten is, dat nu jij de Liraprijs voor 2012 ontvangen hebt, wij gewone correspondenten een kans maken op die voor 2013 -:)
Hoop verder dat je het goed maakt.
Lieve groet,
Lia
Van harte Bram met de Liraprijs! Zeer gegund vanwege de enorme drive die je al jaren aan de dag legt om ons de wereld en de beweegredenen van mensen te laten zien waarom ze doen wat ze doen en vinden wat ze vinden. Het levert geslaagde reportages op die onze nieuwsmedia echt verrijken omdat ze uniek zijn, juist ook door de andere invalshoeken die jij veelal kiest en de waarom-vraag blijft stellen. Prettig om te kijken naar de ‘roadserie’ Langs de grenzen van Turkije, waar je echt wordt meegenomen op reis en je de kijker zonder vluchtigheid kennis laat maken met de dagelijkse sores en problematieken van de bewoners in deze grensgebieden. Met dank aan het prima camerawerk trouwens.
Gisteren je artikel in NRC van afgelopen zaterdag gelezen over je ontmoeting in de Zuid-Afrikaanse gevangenis met Johann Nel, de hoofdpersoon (naast jou zelf natuurlijk) in je boek ‘Help ik ben blank geworden’. Moet ongetwijfeld een bijzondere ontmoeting zijn geweest.
Een mooie avond op 9 april in Desmet! Tot snel.
Groet,
Paul
PS Mooie site!
Van harte gefeliciteerd met de prijs !
Prachtige, informatie rapportages maak(te) je/u.
Ik kan de vraag niet op een anderw wijze stellen, maar weet u of uw AHB/NRC voorganger Frans van Hasselt nog in Istanbul woont, in Salacak/Uskudar? Tussen 1962-1970 werkten wij veel samen, en er wordt historisch materiaal verzamelt van/over de Nedcerlandsch-Turksche Vereeniging?Holanda-Turk Cemiyeti waarvan ik toen Secretaris/Dir. was
Beste meneer Beerenhout,
Hartelijk dank voor uw mail. Frans van Hasselt is helaas overleden in februari 2011. Ik heb het geluk gehad hem persoonlijk te ontmoeten op zijn geliefde terras in Athene. Hij was een icoon voor mij en mijn collega’s in deze regio, met zo’n verbluffende kennis over Griekenland en Turkije, taal en cultuur.
Hoe leerde u hem kennen?
Hartelijke groet, Bram
Dag Bram,
Zojuist heb ik met veel interesse jouw optreden bij DWDD over migratie gezien. Migratie is inderdaad van alle tijden.Laat migratie van mensen die hier willen komen werken toe. Het levert voor de familieleden die in land van herkomst achterblijven meer op dan ontwikkelingshulp. Een paar jaar geleden stelde ik samen met journalist Alberta Opoku het boek Game Changers samen. In dit boek vind je vergelijkbare pleidooien van Afrikanen in Nederland over migratie:
http://www.stichtingoikos.nl/actueel/game-changers
Dag Bram,
Ik hoor je op radio1 over migatie en de stoom van immigranten door de jaren heen. He-le-maal gelijk.
Maar vind je van de kerk. De katholieke kerk, Paus Fransicus die het condoom in Afrika, Z-Amerkika, Azie en Euopa nog steeds geen issue vindt. De migratie van daag en de dag is evident, een normaal patroon. Een normale reflex van de moderne afrikaan. Kan je niet beter je grieven adresseren aan onze Paus.
Met andere woorden: Spreek je uit over de overbevolking.
Geachte heer Vermeulen, beste Bram, De trek: wat een briljant knappe reportage over de actualiteit! Fantastisch, om zo dichtbij te komen. Klasse in heel veel opzichten.
Grt. Gerrit.
Beste Bram,
“je herkent je eigen land niet meer”, zeg je n.a.v. je bezoek aan Nigeria.
De mevrouw die met haar kindjes is teruggestuurd heeft ZELF een enorm risico genomen door hier asiel aan te vragen.
Nigeria wordt niet als een gevaarlijk land gezien, terecht of niet, dus krijgt zij geen asiel. Ze had dit kunnen weten wanneer ze zich had laten informeren. De asielprocedure is waarschijnlijk gerekt door steeds in beroep te gaan.Trouwens ik denk dat zij b.v. in Turkije ook niet had mogen blijven toch? Dus zo raar is het niet denk ik!
Ik heb dit zelf met mijn beste vriend, een Togolees, meegemaakt. Hij is nu ,na tien jaar , ook weer terug in Togo. Hij en zijn familie heeft zwaar geleden onder het regime in Lome.
Maar hij kreeg toch geen asiel.
Ik denk inmiddels wel, dat als men hier niet streng is miljoenen Afrikanen hier naar toe zullen komen.
Afrika zal zichzelf moeten herpakken en zelf verantwoordelijkheid moeten nemen en wij zullen moeten stoppen met corrupte en moorddadige leiders te steunen.
Ik zal mijn vriend altijd blijven steunen want hij is een goed mens en ik ben blij met onze vriendschap..
Misschien kun je het zo beter plaatsen, Bram,
vriendelijke groet, Willem Jansen,.
Ik zag zojuist uw documentaire “De gedeporteerde” en werd met name gegrepen door het verhaal van Joy en haar kinderen. Is er een manier om met haar in contact te komen? Misschien kan ik haar ondersteunen door haar een kleine financiële bijdrage te doen.
Groet,
Caro
BRAM. Mijn ega en ik genieten van jouw programma’s van de Trek.
Zondagavond liet je Nigeria zien en gruwelijke achterstandsbuurt. Je had het lef om met de “gang” te praten. Wat wij ons tijdens dat gesprek bij de autohandelaar afvroegen waarom die ene (nog eens geen wrak) auto ter plekke nogal werd beschadigd. We hopen niet dat het jouw driver’s auto was……..
nogmaals superprogramma’s, alle reden om de ingeslagen weg verder te gaan viden wij.
met vriendelijke groet, Jakob & Menna Hensens, Veendam.
U bent een van mijn helden. Ga zo door!
Beste Bram Vermeulen,
Dat is een uitstekend artikel over Mandela in de NRC van za 16 Sep 2017; het is goed mystificaties door te prikken; de politicoloog Paul Aarts onthulde voor de VPRO-radio [27 Feb 2011], dat Mandela een hele goede vriend was van Khadafi, zeer tot ongenoegen van de interviewster overigens. Met vriendelijk groet, J. Kol
Hallo Bram, vanavond hoorde ik de krekels ….op de achtergrond je van je reportage in nieuws uur op Nederland 2. De Afrikaanse krekels, oorverdovend in de stilte. Heimwee naar mijn geliefde Zuid-Afrika. Je was al in Zimbabwe, Onze kinderen speelden op de Matabele rotsen. Trots op jou, aan de tv gekluisterd als je op tv bent. ‘Hamba Khale’ Ank Schenkel
PS hoe mooi zal de Jacaranda zijn, ook in Zimbabwe..